‘Roodgekleurde grond
In mijn hart de grootste wond
Kil tot het bot, vrieskou die snijdt
Hun leven als offer bevroren in tijd

En mijn tranen vloeien als een rivier
Hoe lang ben ik nog hier?

Seizoenen ingekort
Zoveel haat wordt uitgestort
De ruimte in mij wordt zo bruut verkleind
De lucht valt stil, de rust verdwijnt

En mijn tranen vloeien als een rivier
Hoe lang ben ik nog hier?

Kent iemand straks nog mijn naam?

Weet iemand straks nog van mijn bestaan?
Kent iemand straks nog mijn naam?
Weet iemand straks nog van mijn bestaan?
Vergeet mij niet

‘k Zie hoe verloren jij daar staat
Tussen grenzeloos verraad
Ik open mijn huis voor jou net als mijn hart
Ik schrik van ieder geluid, ik zie hoe jij verstard

En je tranen vloeien als een rivier, je vraagt
Hoe lang ben ik nog hier?

Maakt soms afkomst het verschil?
Of de God die men dienen wil?
Het land in vrede gehuld en de jaren voorbij
Toch schuilt de schaduw in jou en in mij

En mijn tranen vloeien als een rivier
Hoe lang zijn wij nog hier?

Kent iemand straks nog mijn naam?
Weet iemand straks nog van mijn bestaan?
Vergeet mij niet
Vergeet mij niet
.. Ik vergeet je niet’

(Tekst: Lise Low)